Yine bir çarşı iznindeyim , günlerden pazar . askerin gidebileceği sınırlı yerlerden biri olan internet kafedeyim bu günlüğümüde Malatyadan yazıyorum . Şafak ; evet şafak 52. az değil ama olsun biteceğine ümidim var artık. günler geçmeye mahkum :)  askerlik macerasının 115 inci günü .yüzonbeş gün nasıl geçti anlamadım ama elli iki gün geçermi bilmem.
       Hep söylerlerdi askerlik zor , hayat dersi verir , insanı adam eder .... gibi şeyler inanmazdım .şimdi inandım :) Zor ama aynı zamanda gurur verici. gurur veren şaçmalığı değil mantıksızlığı değil boşa geçen zan değil ; şehitlerimiz için , bayrark için toprak için , ailemiz için, sevdiğimiz için, çocuklarımız için gelelecek nesillere üzerinde bağımsız yaşanabilir vatanımızı bırakabilmenin gururu. bu kutsal borcu herkesin hakkı ile ödemesi bu gururu yaşaması lazım. ben ne yapabilirim ki dememeliyiz , bu güçlü ordumuz tek tek ülkemizin her köşesinden toplanan mehmetçiklerle oluşuyor. Yeterki biz safımızı belli edelim bu hizmet için bu borç için sadece adım atalım .
       Her askerin düşündüğü gibi .borcumun üçte ikisini ödedim ve artık gideceğim günü düşünmeye başladım . gideceğim gün değil aslında heyecanlıran kavuşacağın sevdiklerine kavuşmanın heyacanı ailene Sevdiğine tek hayal ettiğin bu.
............
yazacak çok şey var ama bu hafta vakit bitti kışlaya giriş saati geldi devam edeceğim diğer çarşı izninde . :)